Tribute to
Champion Jack Dupree
(04-07-1910 (?) - 21-01-1992)

Voor de geboortedatum van William Thomas Dupree zijn diverse data in omloop gaande van 1908 tot 1910. Een feit is wel dat Champion Jack Dupree kwam te overlijden op 21 januari 1992.

Champion Jack Dupree was een boogie woogie specialist die al vroeg wees werd en zo in een tehuis terecht kwam in New Orleans. Hij leerde zichzelf piano spelen en fungeerde als ‘spy boy’ voor één van de Mardi Gras Indians Tribes, ook al omdat hij van moeders kant Indiaans bloed door zijn aderen voelde stromen. Champion Jack Dupree verhuisde richting Chicago waar hij o.a Leroy Carr leerde kennen. Door toedoen van Joe Louis werd hij bokser en vocht in 107 kampen en hield er zijn nickname Champion Jack aan over.

Hij begon zijn carrière in het gezelschap van Tampa Red en Big Bill Broonzy en zag deze  onderbroken door de oorlog en werd zelfs 2 jaar gevangen genomen door de Japanners. Daarna pakte hij de draad weer op en in duet met Teddy McRae werd ‘Walkin’ The Blues’ één van zijn grootste successen. Hij verhuisde later naar Europa waar hij zowat overal leefde maar meestal in Engeland waar hij optrad maar ook nog werkte als kok gespecialiseerd in de keuken van New Orleans.

Champion Jack Dupree trok daarna terug richting States waar hij mocht aantreden op het New Orleans Jazz & Heritage Festival. Hij zong meestal over het realistische harde leven dat hij kende en zijn ‘Junkers Blues’ werd zelfs overgenomen door Fats Domino. Zijn best gekend album werd opgenomen in 1959 waar hij zich liet inspireren door Brian Jones van de Stones voor het maken van ‘Blues From The Gutter’, een album dat werd uitgebracht door Atlantic.